Fascinatie IJslander rijden – waarom is IJslander rijden zo populair?

IJsland – het land van vulkanen, elfen, legendes en natuurlijk paarden. Het eiland is een land dat zowel avonturiers, natuurliefhebbers als romantici in zijn ban houdt. Niet voor niets wordt IJsland ook wel het land van vuur en ijs genoemd. Het eiland is niet alleen een vakantiebestemming, maar ook een levenshouding, een passie, die te zien is in de typische patronen van de beroemde IJslandse truien. Maar het is niet alleen de prachtige natuur die haar inwoners en vakantiegangers fascineert. Het zijn vooral de kleine, robuuste IJslandse paarden waar de IJslanders bijzonder trots op zijn.

De paarden van de Vikingen – wat kenmerkt IJslandse paarden?

IJslanders – de ruige paarden van de Vikingen behoren tot de populairste paardenrassen in onze breedtegraden. Van de 700.000 dieren die wereldwijd voorkomen, leven er 78.000 op het eiland zelf en 65.000 in Duitsland. Maar waarom zijn de IJslandse kleine paarden met hun vijf gangen zo populair bij grote en kleine ruiters?

De geschiedenis van de IJslanders gaat terug tot het 1000 jaar oude rijk, toen de Vikingen de eerste paarden met zachte gangen van hun veroveringen naar het Noordse eiland brachten. Reeds in 938 na Christus vaardigden zij de wet uit, die nog steeds bestaat, dat geen dieren meer mochten worden ingevoerd om de gedomesticeerde paarden tegen ziekten te beschermen. Zo creëerden zij een zuiver paardenras met een sterk karakter, uithoudingsvermogen en kracht, waarvan het karakter en de veelzijdigheid ook vandaag nog gewaardeerd worden.

IJslandse paarden worden gekenmerkt door een onbevangen en loyaal karakter, ze doen mee en zijn coöperatief op het werk. Ze presenteren zich expressief op wedstrijden onder ervaren ruiters en kunnen ook jonge ruiters veilig door ruw terrein dragen. IJslandse paarden met een hoogte van ongeveer 140 cm en hun stevige bouw zijn het perfecte familiepaard.

Aangezien de IJslandse paardenfokkerij meer nadruk legt op karakter en bruikbaarheid en niet veel waarde hecht aan kleur, hebben IJslandse paarden een van de breedste kleurengamma’s van alle paardenrassen.

Het is belangrijk om te vermelden dat IJslandse paarden echte „laatbloeiers“ zijn. Zij worden pas als volgroeid beschouwd als zij zeven jaar oud zijn, en daarom moet hun opleiding beginnen op de leeftijd van vier, of nog beter, vijf jaar. Er moet langzamer begonnen worden aan de opleiding dan bij andere paardenrassen.

Waarom kunnen IJslandse paarden tölten en telgangen?

Een ander bijzonder kenmerk van het IJslandse ras is dat het twee extra gangen heeft: de tölt en de skeið (telgang). Hoewel andere gangenpaardenrassen ook kunnen tölten – bijvoorbeeld Paso Finos of Amerikaanse Saddlebreds – zijn IJslandse paarden de enige paarden die kunnen telgangen. Beide gangen zijn genetisch verankerd in de mutatie van het DMRT3 gen. De genvariant van het DMRT3-gen leidt tot een koppeling van de zenuwcellen in het ruggenmerg, waardoor de voetsequenties van tölt en telgang mogelijk worden. Paarden die geen mutatie in dit gen hebben, in principe alle niet-gangpaarden, zijn ook niet in staat om te tölten of te telgangen. Toch is zelfs binnen het IJslandse ras de genmutatie niet bij elk paard even groot.

Om jaren van intensieve training te besparen als het paard uiteindelijk niet tölt of telgangt, moet vooraf een genetische test van het paard worden uitgevoerd. Dit verduidelijkt of de noodzakelijke genvariant van het DMRT3-gen aanwezig is. Als dit niet aanwezig is, hoeft het paard niet verder getraind te worden in tölt of skeið. Want als de mutatie niet aanwezig is, kan zelfs een IJslander niet tölten.

Als het „gangenpaard-gen“ aanwezig is, kan het paard getraind en gestimuleerd worden in de gangvariaties. Want tölt op lange afstanden, evenals de skeið al op korte afstanden kost het paard veel spierkracht, die vooraf systematisch moet worden opgebouwd.

Tölt is een viertakt gang zonder zweeffase, aangezien in elk van de acht fasen ten minste één hoef op de grond is. Dit maakt de beweging uiterst trillingsarm en comfortabel voor de rijder om op te zitten. Hoewel het er voor de ruiter zeer comfortabel uitziet, is de tölt niet zonder moeilijkheden voor het paard: De tölt is een evenwichtsoefening die van het IJslandse paard veel verzameling en buiging vereist. Voor een ongetraind, niet gymnastisch paard is de tölt vermoeiend over lange afstanden en leidt tot tactfouten door het gebrek aan bespiering. Er zijn natuurlijke tölters die zelfs op veulenleeftijd de voorkeur geven aan tölt boven draf. Maar zodra er een ruiter in het spel komt, wordt de gang een evenwichtsoefening die getraind moet worden.

De passeerbeweging is een laterale beweging waarbij de twee benen aan dezelfde kant synchroon bewegen. Bovendien heeft de skeið een vliegfase, waarin de hoeven de grond slechts kort raken. Voor toeschouwers geeft het de indruk dat het paard vliegt. Op gangenpaardenshows wordt de pas alleen gereden over een korte afstand van 100 tot 250 m met een wedstrijdsnelheid van maximaal 45 km/u. De pas is zeer inspannend voor het paard, en daarom moet het paard er goed voor getraind zijn.

Bovendien moet de pas niet te vaak en te lang worden bereden, zodat het paard niet moe wordt en slijt.

Welke disciplines zijn vereist op gangenpaarden shows?

Op gangenpaarden shows zijn er verschillende klassen, onder andere de gangenproef, die op een ovale baan en op een baan voor telgang wordt gehouden. De kwaliteit van de gangen stap, draf, galop, tölt en telgang wordt beoordeeld en geëvalueerd. De evaluatie omvat de manier van lopen van het IJslandse paard, hoe ontspannen het loopt en of het zichzelf kan dragen en in welke mate de ruiter moet ingrijpen. Naast de gangtest zijn er ook telgang en tölt proeven op de daarvoor bestemde pasbaan. De bochten van de ovale baan zijn niet geschikt voor de hoge snelheden, daarom wordt de voorkeur gegeven aan de rechte en vlakke baan. Bovendien kunnen IJslandse paarden deelnemen aan een vaardigheidstest, die in de vorm van een parcours wordt afgelegd. In het parcours wordt zowel de gehoorzaamheid als de precieze uitvoering van de hindernissen beoordeeld.

Uiteraard kunnen IJslandse paarden ook worden voorgesteld in Engelse wedstrijden, zoals de klassieke dressuur. Het trainen van een paard met vier of vijf gangen in dit gebied is echter moeilijker voor hogere niveaus, wat de reden is waarom IJslandse paarden minder in de arena en meer op de ovaalbaan te vinden zijn. Toch heeft het IJslandse paard dressuur nodig als gymnastiek, aangezien de oefeningen spieren opbouwen en het evenwicht trainen, wat het paard uiteindelijk nodig heeft voor tölt en telgang.